مقایسه موفقیت واحدهای مکانیزه تعاونی های روستایی، تعاونی های تولید و شرکتهای مکانیزه استان فارس

تعاونی، یکی از تشکل هایی است که به سبب پیشرفت ها و موفقیت های درخشانش، به عنوان نهادی که در پاسخ گویی به دشواری های بنیادین توسعه تلاش دارد، همواره مورد توجه کشورهای گوناگون قرار گرفته است. روند تکاملی راه اندازی این نهادها و فلسفه وجودی تشکیل آنها، همگام با نظریات توسعه و به منظور پاسخ گویی به اهداف اساسی آن نضج یافته است، چنان که برداشت ناقص و نگرش بسته و ابتدایی از این نهادها به عنوان تشکل هایی وابسته و دولتی، که فلسفه وجودی آنها غالباً در چارچوب افزایش تولید مطرح می شد، کم کم جای خود را به نهادهایی مردمی و مستقل، با زیربنای فلسفی همکاری و برابری اعضا داده، و بدین ترتیب پاسخ گویی به اهداف جدید توسعه را در اولویت قرار داده است. پژوهش حاضر، با هدف تعیین میزان موفقیت تشکل های مکانیزاسیون استان فارس (شامل 12 شرکت مکانیزه، 24 تعاونی روستایی و 8 تعاونی تولید) در دست یابی به اهداف کهن و جدید توسعه، با بهره گیری از روش پژوهش پیمایشی انجام گردید. نتایج نشان داد که واحدهای مکانیزه تعاونی های تولید در ایجاد درآمد بیشتر برای کشاورز، همکاری افراد روستایی در سطح جامعه، افزایش برابری و رفاه شغلی، در مقایسه با دیگر تشکل ها، موفقیت بیشتری نشان می دهند، در حالی که شرکت های مکانیزه بیشترین انعطاف پذیری و مشارکت را در تصمیمات مربوط به انجام فعالیت های کشاورزی و نیز نحوه پرداخت اجرت میان تشکل های گوناگون دارا می باشند. به سخن دیگر، تعاونی های تولیدی در مجموع توانسته اند در دست یابی به اهداف توسعه (افزایش درآمد، مشارکت بیشتر، کاهش نابرابری و افزایش رفاه) موفقیت بیشتری کسب نمایند. پس از این واحدها، شرکت های مکانیزه قرار دارند. در هر حال، تعاونی های روستایی پایین ترین سطح موفقیت را نشان دادند.